'आठवते का रे? जत्रेत आपली भेट झाली होती! किती विविध रूपांत मीत्या आरसे महालात अवतरलो होतो! तू तर नुसता लोटपोट हसत होतास. तुझ्याचकिती प्रतिभा पाहायला मिळाल्या होत्या! गोलगरगरीत, हडकुळी, एकदम बुटकी! कितीप्रतिमा! एका आरशातली प्रतिमा आठवते? डोकं मोठं भोपळ्याएवढं. बाकीचा देशदोन-अडीच फूट फक्त! काय हसत होता तुम्ही सगळेजण !लक्षात ठेव, ही माझी रूपं केवळ विनोद करण्यासाठी निर्माण झालेली नाहीतड्रायव्हरला पाठीमागून येणाऱ्या गाड्या दाखवण्यासाठी मीच तर गाडीच्या कडेवाबसतो. वेगवेगळी भिंगे ही माझीच रूपे आहेत. प्रयोगशगेल्या सूक्ष्मदर्शकापासूनअवकाशातल्या ग्रहगोलांचे निरीक्षण करणाऱ्या दुर्बिणींपर्यंत सर्वत्र मीच असतो, घरातदारात, कपड्यांवर, दुकानांत, रस्त्यांवर, गाड्यांमध्ये, जत्रांमध्ये, इथे तिथे सर्वत्र मीचअसतो. पण लक्षात ठेव, मी कधी स्वत:च्या मिजाशीत राहिलो नाही.पाणी पिण्यासाठी माणूस प्रथम नदीत वाकला तेव्हा त्याला स्वत:लाच स्वत:चेदर्शन घडले असणार. तेव्हापासून मी त्याच्यासोबत आहे. मी स्वत:ला बाजूला ठेवूनमाणसाला मदत केली आहे. तूसुद्धा अशीच मदत करीत राहा. पाहा, केवढा मोठाहोशील तू!" sarang lekhan​